Perły Modernizmu 3
OM#11 - Drapacz Chmur
Kolejnym przykładem architektury modernistycznej Katowic jest - Drapacz Chmur, Gmach Dawnej Izby Skarbowej.
Drapacz Chmur stoi przy ulicy Żwirki i Wigury 15. Został zaprojektowany przez Stefana Bryłę oraz Mieczysława Kozłowskiego. Jest wysoki na 62m, posiada 14 nadziemnych kondygnacji (łącznie ma ich 17), powstawał w latach 1929-1934.
Budynek zbudowano na bazie stalowej konstrukcji szkieletowej, co na owe czasy było bardzo nowoczesnym rozwiązaniem. Był to drugi (obok 9-cio piętrowego domu mieszkalnego profesorów ŚTZN) wieżowiec wybudowany w Katowicach. W momencie ukończenia był najwyższym budynkiem w Polsce, choć w tym samym roku został ukończony warszawski Prudential, wyższy o 4m, jednak w czasie wojny został zburzony i do czasów postawienia Pałacu Kultury najwyższym budynkiem w kraju cały czas był katowicki Drapacz Chmur. W budynku zainstalowany był jeden z pierwszych w kraju zsypów na śmieci
9 lipca 1931 r. w katowickim kinie Rialto odbyła się premiera filmu "Budownictwo żelazno-szkieletowe, jego zasady i zastosowanie", który następnie wyświetlano na terenie całej Polski, a jego bohaterem był Drapacz Chmur.
Mieszkania w Drapaczu Chmur są duże i luksusowe, w latach międzywojennych mieszkali w nich pracownicy Urzędu Skarbowego. Po wojnie mieszkali w nim m.in. pisarze Kalman Segal i Bolesław Lubosz oraz reżyserzy Gustaw Holoubek i Kazimierz Kutz.
Warto dodać, że podczas II Wojny Światowej, budynek ten należał do jednych z główniejszych punktów obrony miasta. Służył za ośrodek łączności, a harcerze pełnili tam służbę na posterunkach obserwacyjno-meldunkowych. Dlatego też Drapacz jest jednym z punktów biało-czerwonego "Szlaku Wieży Spadochronowej".
Zwiedzenie Drapacza Chmur jest jednym z warunków do otrzymania srebrnej odznaki PTTK "Znam Katowice".
Kesz ukryty jest magnetycznie. Jak to mówi hint - po zdobyciu można "świętować" ;)
Drapacz Chmur stoi przy ulicy Żwirki i Wigury 15. Został zaprojektowany przez Stefana Bryłę oraz Mieczysława Kozłowskiego. Jest wysoki na 62m, posiada 14 nadziemnych kondygnacji (łącznie ma ich 17), powstawał w latach 1929-1934.
Budynek zbudowano na bazie stalowej konstrukcji szkieletowej, co na owe czasy było bardzo nowoczesnym rozwiązaniem. Był to drugi (obok 9-cio piętrowego domu mieszkalnego profesorów ŚTZN) wieżowiec wybudowany w Katowicach. W momencie ukończenia był najwyższym budynkiem w Polsce, choć w tym samym roku został ukończony warszawski Prudential, wyższy o 4m, jednak w czasie wojny został zburzony i do czasów postawienia Pałacu Kultury najwyższym budynkiem w kraju cały czas był katowicki Drapacz Chmur. W budynku zainstalowany był jeden z pierwszych w kraju zsypów na śmieci
9 lipca 1931 r. w katowickim kinie Rialto odbyła się premiera filmu "Budownictwo żelazno-szkieletowe, jego zasady i zastosowanie", który następnie wyświetlano na terenie całej Polski, a jego bohaterem był Drapacz Chmur.
Mieszkania w Drapaczu Chmur są duże i luksusowe, w latach międzywojennych mieszkali w nich pracownicy Urzędu Skarbowego. Po wojnie mieszkali w nim m.in. pisarze Kalman Segal i Bolesław Lubosz oraz reżyserzy Gustaw Holoubek i Kazimierz Kutz.
Warto dodać, że podczas II Wojny Światowej, budynek ten należał do jednych z główniejszych punktów obrony miasta. Służył za ośrodek łączności, a harcerze pełnili tam służbę na posterunkach obserwacyjno-meldunkowych. Dlatego też Drapacz jest jednym z punktów biało-czerwonego "Szlaku Wieży Spadochronowej".
Zwiedzenie Drapacza Chmur jest jednym z warunków do otrzymania srebrnej odznaki PTTK "Znam Katowice".
Kesz ukryty jest magnetycznie. Jak to mówi hint - po zdobyciu można "świętować" ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz